His Tusculanarum locis, quos quidem notaverim, M. Tullius Cicero proxime accedit ad sententiam Academicorum recentiorum qui, ni fallor, asseverabant hominem non valere ea omnia quae vera sunt cognoscere satisque perspecta habere, sed leviter attingere posse ea dumtaxat quae veri similia essent, ac probabilia coniecturā sequi:
"Geram tibi morem et ea quae vis, ut potero, explicabo, nec tamen quasi Pythius Apollo, certa ut sint et fixa, quae dixero, sed ut homunculus unus e multis probabilia coniectura sequens. ultra enim quo progrediar, quam ut veri similia videam, non habeo; certa dicent ii, qui et percipi ea posse dicunt et se sapientis esse profitentur. " Tusc. I
"nos qui sequimur probabilia nec ultra quam id quod veri simile occurrit, progredi possumus, et refellere sine pertinacia et refelli sine iracundia parati sumus." Tusc. II
"Sed defendat, quod quisque sentit; sunt enim iudicia libera: nos institutum tenebimus nullisque unius disciplinae legibus adstricti, quibus in philosophia necessario pareamus, quid sit in quaque re maxime probabile, semper requiremus. Quod cum saepe alias, tum nuper in Tusculano studiose egimus." Tusc. IV
"Reperiam fortasse, sed illud ante: videsne, quanti fuerit apud Academicos verecundia? ... Peripateticis respondetur a Stoicis; digladientur illi per me licet, cui nihil est necesse nisi, ubi sit illud, quod veri simillimum videatur, anquirere."
Tusc. IV
"...nos id potissimum consecuti sumus, quo Socratem usum arbitramur, ut nostram ipsi sententiam tegeremus, errore alios levaremus et in omni disputatione, quid esset simillimum veri, quaereremus" Tusc. V
"nos in diem vivimus, quodcumque nostros animos probabilitate percussit, id dicimus; itaque soli sumus liberi." Tusc. V
Quid tamen alibi Tullius de veritate num ab homine integre cognosci possit, senserit, nondum didici. In Tusculanis dumtaxat, ut supra dixi, scepticismum, quem appellant, etsi moderatum, profiteri videtur.
No hay comentarios:
Publicar un comentario